Merksplas, 26 december 1969

Van de hand van een zekere W.B., die mij niet bekend is maar die, naar het schijnt, enkele dagen geleden met mijn vrouw getelefoneerd heeft, lees ik vandaag in De Standaard een artikel over Recht op antwoord. Ik wil aannemen dat dat stuk met de beste bedoelingen gepleegd werd maar het heeft mij verbaasd en (waarom het niet bekennen) ook een tikje geërgerd, dat de man zich bezondigt aan verschillende flagrante onjuistheden en verkeerde interpretaties.

Ik ben dan ook zo vrij geweest volgend recht op antwoord (in de letterlijke betekenis van de term dan) te zenden aan de redactie van De Standaard.

"In uw blad an 26.12.69 lees ik onder de titel 'Noodkreet uit de cel gesmokkeld' een artikel over mijn pas verschenen boek Recht op antwoord. Met verbazing stel ik vast, dat de steller van het artikel zich bezondigt aan verschillende flagrante onjuistheden, die ik hier bondig resumerend wil rechtzetten.

1. Het is onjuist dat het manuscript van Recht op antwoord uit de gevangenis werd gesmokkeld. Dat was wel het geval met het handschrift van mijn eerste boek Galgenaas. De manuscripten van mijn volgende boeken werden in normale omstandigheden aan de uitgever overgemaakt in periodes wanneer ik vrijgesteld was op proef.
2. Het is onjuist dat ik zonder toelating geen geschriften mag publiceren wanneer ik uit de gevangenis ontslagen word. Deze censuur werd mij aanvankelijk opgelegd maar achteraf ingetrokken; wat ik in mijn boek Recht op antwoord uitdrukkelijk vermeld.
3. Het is onjuist dat ik reeds zeven jaar onafgebroken in de gevangenis verblijf. Mijn ervaringen als gedetineerde lopen weliswaar over een termijn van zeven jaren, maar in hetzelfde boek staat vermeld dat ik herhaaldelijk, zij het met doorgaans korte intervallen, werd vrijgesteld op proef.
4. Het is onjuist dat Recht op antwoord mijn tweede boek zou zijn, zoals het onjuist is dat Galgenaas met een literaire prijs bekroond zou zijn. Ik publiceerde tot nog toe vier boeken (in volgorde: Galgenaas; De Slaapkamer, De knetterende schedels en Recht op antwoord). Het boek De Slaapkamer (dat niets met de gevangenis heeft te maken) werd in 1968 bekroond met de Dr. Philipsenprijs.
5. Het is onjuist dat psychiaters mijn geschrijf zouden bestempelen als 'uitingen van een maniak'. Geen enkele psychiater heeft mij dit ooit gezegd, en het staat zeker niet te lezen in Recht op antwoord.

Ik wil er aan toevoegen dat ik het, op zijn zachtst uitgedrukt, betreurenswaardig vind dat een doorgaans betrouwbaar blad zijn lezers over een penibele aangelegenheid zulke scheefgetrokken en onvolledige informatie voorschotelt, die naar mijn gevoel vooral werd ingegeven door goedkope sensatiezucht en die zeker niet de stempel draagt van een ernstige literaire kritiek."

Dit moest mij van het hart, Johan, en ik wil hopen dat iemand van de kunstrubriek bij De Standaard het boek te gelegener tijd met meer aandacht zal lezen.